Ołtarz

Błogosławiony Jana Pawła II powiedział, że „Azja to nasze wspólne zadanie na trzecie tysiąclecie”. Dlatego Stowarzyszenie „Communita Regina della Pace” z radością i zaciekawieniem przyjęło propozycję Jego Ekscelencji Abp Tomasza Pety, by włączyć Kazachstan do idei krucjaty pokoju.

W sierpniu 2010 roku przedstawiciele Stowarzyszenia odwiedzili to miejsce szczególnego kultu maryjnego. Już dzisiaj mieszkańcy Oziornego i wszyscy przybywający tutaj pielgrzymi mogą uczestniczyć w codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu. Bardzo ważne jest istniejące w tym miejscu wsparcie kapłanów i osób zakonnych. Ziemia, którą kiedyś nazywano „nieludzką”, jest pełna miłości bliźniego, bo człowiek żyje tutaj nadzieją, a w prostocie bytu i surowości klimatu doznaje bliskiej obecności Boga. Błogosławiony Jan Paweł II nazwał to miejsce Narodowym Sanktuarium Maryjnym Kazachstanu.

W ramach realizacji projektu Kazachstańskiej Gwiazdy Pokoju, Stowarzyszenie pragnie przekazać nastawę ołtarzową do Adoracji Najświętszego Sakramentu wraz z Monstrancją. W tym miejscu pragnie również organizować ekumeniczne i międzyreligijne spotkania modlitewne oraz podejmować inne działania służące propagowaniu pojednania, wzajemnego poszanowania i zrozumienia.

Realizacja Ołtarza „Gwiazda Kazachstanu” powierzona została ponownie pracowni gdańskiego artysty Mariusza Drapikowskiego. Po zakończeniu peregrynacji w Polsce Kazachstańska Gwiazda Królowej Pokoju została pobłogosławiony przez Papieża Benedykta XVI. Pobłogosławiony Ołtarz wraz z monstrancją został przekazany do Kazachstanu 7 lipca 2013 r.

Dziękujemy wszystkim, którzy modlitewnie i finansowo zdecydują się wesprzeć to dzieło. Niech Boże Błogosławieństwo i świadomość współuczestniczenia w realizacji Bożych Planów będzie nagrodą za Wasze zaangażowanie.

SYMBOLIKA OŁTARZA

Pięcioskrzydłowy Ołtarz przygotowywany do tego miejsca nawiązuje do treści zawartych w Tryptyku Jerozolimskim, ale rozważanie w nim idzie znacznie dalej. Można powiedzieć, że jest on plastyczną refleksją biblijną dotyczącą Miłosierdzia Bożego. To jest próba zgłębienia dialogu, przymierza między Bogiem a człowiekiem w historii zbawienia, aż do punktu kulminacyjnego, ostatecznego słowa, którym jest Jezus Chrystus.

Patronami Kazachstanu są Matka Boża Królowa Pokoju oraz Abraham. Jan Paweł II rozważał – „Abraham jest wielkim pierwowzorem Matki Chrystusa, Matki Zawierzenia, Maryjo: błogosławiona jesteś któraś uwierzyła w słowo Pana. Dwie postacie jedna ze Starego Testamentu druga z Nowego oraz dwa początki – jeden w Abrahamie a drugi w Maryi spotykają się ze sobą”.
A w encyklice Redemptoris Mater jest napisane „ Wiara Maryi porównywana była do wiary Abrahama, którego apostoł nazywa „ojcem naszej wiary„(por.. Rz.4,12)”.

W zbawczej ekonomi Objawienia Bożego wiara Abrahama stanowi początek Starego Przymierza; wiara Maryi przy zwiastowaniu daje początek Przymierzu Nowemu. Podobnie też Abraham „wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się Ojcem wielu narodów”(Rz 4,18) tak Maryja uwierzyła, że za sprawą Ducha Świętego stanie się Matką Syna Bożego… A to posłuszeństwo wiary ze strony Maryi pociągać będzie zadziwiające podobieństwo do wiary Abrahama. Podobnie jak ten patriarcha całego Ludu Bożego tak i Maryja w ciągu całej drogi swojego uległego, macierzyńskiego fiat, będzie potwierdzać, iż „wbrew nadziei uwierzyła nadziei”. Stosując to samo rozumienie, co Izraelici wobec Abrahama, chrześcijanie zaczęli nazywać Maryję „Matką Kościoła”, „Matką wszystkich wierzących”. Stała się wzorem prawidłowej wiary wobec zwiastowanego słowa Ewangelii „Niech mi się stanie według Twego słowa”. (Łk 1,38).

Do przedstawienia zamkniętego Ołtarza stał się inspiracją jak również dostarczył cennych przemyśleń utwór Jana Pawła II „Tryptyk Rzymski” a szczególnie trzecia część zatytułowana „Wzgórze w krainie Moria”, która jest podzieloną na cztery podrozdziały poetycką opowieścią o historii Abrahama. Jego dzieje stają się symbolem przyszłej męki Jezusa. Odkupieńcza śmierć Syna Bożego stanowi mocny pretekst do apelu skierowanego pod adresem ludzkości o nadzieję, na gruncie tajemnicy i ogromu Bożego Miłosierdzia. Zamknięty Ołtarz odnosi się do starego Testamentu i przymierza Boga z Abrahamem.

W narożnikach przedstawione będą cztery sceny.

1.    Abraham pod dębami Mamre kierowany miłosierdziem zaprasza i ugaszcza w swoim namiocie „trzech podróżnych”.
2.    Ofiara z Izaaka, która jest zapowiedzią ofiary Syna Bożego.
3.    Wstawiennicza modlitwa Abrahama za mieszkańców Sodomy i Gomory.
4.    Abraham goszczony chlebem i winem przez Melchizedeka króla i kapłana Szalemu identyfikowanego z Jerozolimą.

W liście do Hebrajczyków porównane jest kapłaństwo Jezusa do kapłaństwa Melchizedeka.
Najwspanialszą rzeczą, jaką Jezus powiedział jest „jak mnie umiłował Ojciec tak i ja Was umiłowałem”. Mam nadzieję, że będzie można to odnaleźć w przedstawieniu Tronu Łaski, który znajduje się w górnej części Ołtarza. W liście do Hebrajczyków czytamy „Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę w stosownej chwili”(Hbr.4,16).

W samym centrum zamkniętego Ołtarza, na planie Jerozolimskiego grobu Jezusa odnajdujemy przedstawienie dwóch postaci, błogosławionego Jana Pawła II i św. Faustynę, którzy całym swym życiem świadczyli o Bożym Miłosierdziu. Jan Paweł II zawierzył świat Bożemu Miłosierdziu. Czyniąc to zwracał się z gorącym pragnieniem, aby orędzie o miłosiernej miłości Boga, które zostało ogłoszone za pośrednictwem św. Faustyny, dotarło do wszystkich mieszkańców ziemi i napełniło ich serca nadzieją. Wołał „Trzeba tę iskrę Bożej łaski rozniecić. Trzeba przekazać światu ogień Miłosierdzia. W Miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój,

a człowiek szczęście!”

Bł. Jan Paweł II i św. Faustyna byli Świadkami Chrystusa i dlatego po otwarciu Ołtarza pojawiają się obok przedstawienia dwóch świadków z apokaliptycznej wizji św. Jana. Na środku widzimy otoczonego światłością jakby szatą Chrystusa Eucharystycznego w monstrancji nawiązującej do wizerunku Matki Bożej. W encyklice Ecclesia de Eucharystia znajduje się zdanie: „Jeśli pojęcia Kościół i Eucharystia są ze sobą nierozerwalnie, związane to samo dotyczy Maryi i Eucharystii”. U początku historii Starego Przymierza stoi Abraham, „który uwierzył i Pan poczytał mu to za sprawiedliwość” (Rdz 15,6) podobnie u początku Nowego Testamentu stoi Maryja „Ta, która Uwierzyła” i dlatego napisano o Niej: „Błogosławiona jesteś któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane ci od Pana”( Łk 1,45 ).